Wielkopostna Skarbonka - ruszamy!

Okres Wielkiego Postu bieżącego roku zdominował temat wojny. Nic dziwnego, to wielka tragedia. Największa jakiej doświadcza nasze pokolenie.

Jednak w jej cieniu toczy się mniejsza wojna o godność biednych, starszych i niesamodzielnych. Ona też ma swoje ofiary i swoich bohaterów.

W czasie postu zaglądamy w głąb własnego serca i sumienia. Przypatrujemy się ideałom, które dotychczas przyświecały naszemu życiu, krytycznie analizujemy nasze postępowanie. Czynimy to by odejść od tego co złe i grzeszne, a skupić się na tym co ubogaca i dynamizuje nasze duchowe życie. Odstawiamy pokarmy pochodzenia zwierzęcego by pokazać, że nie jesteśmy częścią przyrody lecz powołani zostaliśmy by być ukoronowaniem stworzenia, nie unicestwiać a współtworzyć z Bogiem. Wspierać i chronić wszelkie życie. Odsuwamy od siebie huczne rozrywki by w otaczającej nas ciszy usłyszeć głos Niebiańskiego Ojca. A on bardzo często brzmi:

„... byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić;

Byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi a odzialiście Mnie...

Zaprawdę, powiadam wam; Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt. 25,35-40).

Walcząc o zbawienie własnej duszy, o oczyszczenie serca, możemy ulec pokusie by przestać zwracać uwagę na drugiego człowieka. Szczególnie niebezpieczne jest to w okresie społecznej izolacji wywołanej pandemią. Tymczasem to właśnie bliźni jest miernikiem prawdziwości mojego Prawosławia, mojego Chrześcijaństwa, a nawet mojego Człowieczeństwa. Jeżeli jestem wstanie pogodzić się z tym, że wokół mnie żyją bezdomni i biedni pozbawieni mojego wsparcia, a chorych i samotnych nikt nie odwiedza, to znaczy, że daleki jestem od Chrystusa, a mój post, choć srogi, jest bezowocny. Zbawiciel dla ludzi zstąpił z niebios i za nas oddał Swe życie. Od nas aż tak wiele się nie wymaga. Bóg nie żąda ofiary naszego życia lecz prosi: „bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk. 6,36).

Miłosierdzie, dobroć, wspieranie potrzebujących to zadania na post nie mniej ważne niż spowiedź czy modlitwa. Nasza Cerkiew doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Decyzją Soboru Biskupów rozpoczęliśmy Wielkopostną Ofiarę (skarbonkę).

Tegoroczna przechodzi pod hasłem: Dar Juniora dla Seniora 2022 – Czas Miłosierdzia. Połączmy naszą postną ascezę z dziełami pomocowymi. W znacznie mniejszym stopniu niż w latach minionych nasze dzieci na lekcjach katechezy otrzymają małe papierowe skarbonki. W znacznie większym dorośli otrzymają je w świątyniach (w wielu z nich ustawione też będą duże skarbonki). Wrzućmy do nich naszą ofiarę. Wrzućmy część tego co zaoszczędzimy odmawiając sobie w poście różnego rodzaju przyjemności. Kiedy skończy się post prześlijmy zgromadzone środki na numer konta ELEOS umieszczony na skarbonkach. Razem pomożemy wielu seniorom.

Pamiętajmy jednak, że skarbonka to nie tylko finanse. Może nasz starszy sąsiad potrzebuje by zrobić mu zakupy, może potrzebuje otuchy i wysłuchania. W swych sercach mamy duchowe skarbonki, a w nich miłość, zrozumienie, szacunek, poświęcenie, czas… Podzielmy się nimi z seniorami, z każdym kto tego potrzebuje. Uczymy, że święta wiara w Chrystusa winna się okazywać poprzez miłość do Boga i Jego ziemskich dzieci, naszych braci.

Drodzy Bracia i Siostry! Ufamy, że jak co roku nie zawiedziecie nas i pokażecie jak gorące i kochające macie serca. Pamiętajcie! Nawet najmniejsza ofiara może komuś przynieść wiele radości.

Bóg błogosławi Wam dobrym zdrowiem, zachowa od wirusów i wszelkich niebezpieczeństw, uczyni tegoroczny post czasem duchowego odrodzenia nas wszystkich oraz wypełni wszelkim dobrem skarbonki w naszych sercach i domach.

Bóg zapłać! Spasi Hospodi.

Ks. Doroteusz Sawicki

ELEOS POLSKA

wszelkie prawa zastrzeżone