Eleos Polska » Przedstawiciele UMCOR z wizytą w ELEOS

Kwiecień jest dla ELEOS Polska miesiącem wyjątkowo obfitym w działania projektowe skierowane do naszych ukraińskich gości, którzy uciekają przed wojną w swojej ojczyźnie i jej konsekwencjami. Między innymi kończymy kolejną turę kursów języka polskiego dla uchodźców, otwieramy kolejne świetlice integracyjne w całej Polsce, rozpoczynamy nowe projekty we współpracy z Fundacją Biedronki i Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Do tego dochodzi codzienna, mrówcza praca o charakterze administracyjno-biurowym: koordynowanie i monitorowanie projektów oraz ich raportowanie. Częścią tego ostatniego procesu była niedawna wizyta pani Joy Evy Bohol z UMCOR, globalnej organizacji humanitarnej Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego, jednego z naszych głównych darczyńców.

Joy Eva Bohol pochodzi z miejscowości Cebu na Filipinach, ale od wielu lat mieszka i pracuje w szwajcarskiej Genewie. W swojej ojczyźnie była przewodniczącą Zjednoczonego Metodystycznego Bractwa Młodzieży, a także dziennikarką portalu internetowego. Pracowała misyjnie w wielu krajach Azji i Ameryki Południowej. Ma także duże, międzynarodowe doświadczenie w pracy z młodzieżą – była dyrektorem programowym ds. zaangażowania młodzieży w Światowej Radzie Kościołów w Genewie. Do Polski przyjechała na pięć dni, aby przyjrzeć się bliżej działalności ELEOS Polska nakierowanej na wsparcie ukraińskich uchodźców, która finansowana jest ze środków UMCOR z siedzibą w amerykańskiej Atlancie.

Wizyta naszego gościa była planowana od wielu tygodni. Jej program był bardzo napięty i obejmował takie miasta jak: Toruń, Strzelce Krajeńskie, Gorzów Wielkopolski, Ługi, Wałcz, Łódź i kilka miejsc w Warszawie. Joy Eva wyjechała z Polski pełna wielu pozytywnych emocji, związanych zarówno z otwartością serca osób wspierających na co dzień uchodźców, skutecznością i szerokością działania ELEOS Polska i jego partnerów, a także piękna naszego kraju, tak w aspekcie przyrody jak i rozwoju społeczno-gospodarczego. Szczególnie mocno podkreślała wartość dodaną wszelkich działań humanitarnych realizowanych przez organizacje związane z kościołami, w tym z Cerkwią w Polsce. Jej zdaniem to wielkie błogosławieństwo móc poświęcać się tego typu działalności.

Naszą wizytę rozpoczęliśmy w Toruniu. Ta niewielka przed wojną w Ukrainie parafia (zaledwie kilkudziesięciu wiernych) jest teraz prawdziwym centrum duchowym, ale i humanitarnym dla uchodźców zamieszkujących te okolice. Dość powiedzieć, że Ks. Mikołaj Hajduczenia często opowiada historię o tym, jak na potrzeby święcenia pokarmów przed Paschą w 2022 roku zużył aż 40 litrów wody święconej! Wraz z matuszką Nadzieją od samego początku wojny wspierają przede wszystkim samotne matki z dużą liczbą dzieci oraz osoby niepełnosprawne. ELEOS Polska wraz z IOCC i UMCOR wspiera ich od dawna w tym dziele. Podczas wyjazdu spotkaliśmy się z beneficjentami wsparcia finansowego oraz wizytowaliśmy Centrum Integracyjne tworzone od podstaw w budynku uzyskanym od miasta.

W Wałczu, Gorzowie Wielkopolskim, Ługach i Strzelcach Krajeńskim wizytowaliśmy szereg inicjatyw, których głównym „sprawcą”, inicjatorem i koordynatorem jest ks. Artur Graban. Zgromadził on wokół siebie wielkie grono ludzi dobrej woli, zarówno z Polski jak i z Ukrainy, którzy wspólnie organizują działalność dobroczynną, integrują się, pomagają sobie wzajemnie oraz innym. Na naszym gościu wielkie wrażenie wywarła zarówno sama postać bardzo aktywnego ks. Artura jak i jego inicjatywy. Przyjrzeliśmy się bliżej działalności Centrum Integracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim świadczącego uchodźcom usługi wsparcia administracyjnego, prawnego, psychologicznego i zawodowego. Odwiedziliśmy kilka miejsc schronienia dla uchodźców, w których mieszkają przede wszystkim matki z dziećmi, uczestniczyliśmy w lekcjach języka polskiego dla uchodźców, a także podziwialiśmy efekty dwóch mini-projektów realizowanych wspólnie przez lokalne wspólnoty wiernych wraz z gośćmi z Ukrainy.

Kolejny dzień naszej podróży rozpoczęliśmy od Łodzi. Dzięki uprzejmości ELEOS-u Diecezji Łódzko-Poznańskiej oraz ks. Aleksego Kuca, mogliśmy zawitać do jednego z siedmiu domów opieki tymczasowej dla dzieci z ukraińskich domów dziecka ewakuowanych do Polski, który jest opiekunem, zarówno duchowym jak i organizacyjno-logistycznym. ELEOS Polska wielokrotnie wspierał łódzkie domy dziecka dla dzieci z Ukrainy.

Ze względu na relatywnie wczesną godzinę zastaliśmy nieliczną grupkę podopiecznych, część z nich przebywała jeszcze w szkole. Opiekunka domu, która przyjechała wraz z dziećmi z Ukrainy opowiedziała nam o szczegółach funkcjonowania tutejszego ośrodka oraz ich potrzeb. Krótkie rozmowy z podopiecznymi pokazały nam, z jakimi barierami mierzą się najmłodsze ofiary wojny. Zauważyliśmy jak ich wewnętrzne potrzeby znajdują wielkie odzwierciedlenie w bezpiecznej przestrzeni, którą tworzy lokalny ELEOS. Rozmawialiśmy także o możliwościach dalszego wsparcia.

W Warszawie odwiedziliśmy parafię pw. Św Jana Klimaka na Woli. Spotkanie rozpoczęliśmy od zwiedzania XX-wiecznej, zabytkowej Cerkwii. Olbrzymie wrażenie na wszystkich zrobiły freski zdobiące wnętrze dolnej świątyni autorstwa prof. Jerzego Nowosielskiego z lat 50-ych i 70-ych.

Duże wrażenie wywarło także spotkanie z uczestnikami kursów języka polskiego zorganizowanych dzięki ELEOS Polska i wsparciu UMCOR i IOCC, które odbywały się przez pięć miesięcy w świetlicy domu parafialnego wolskiej parafii. Była to próba szerszego projektu realizowanego w 25 miejscach w Polsce, w którym udział wzięło ponad 700 osób. W zależności od poziomu znajomości języka zajęcia odbywały się w różnych grupach: od podstawowej A1, A2 do zaawansowanej B1, B2. Najlepsi uczestnicy moigli liczyć na sfinansowanie egzaminu i certyfikatu państwowego. Spotkaniu na Woli towarzyszyła miła atmosfera. Delegacja mogła usłyszeć jak kursy i nauka języka polskiego w wpłynęły na uczestników, na ich życie, jaki progres zrobili uczestnicy poprzedniej edycji kursu, oraz o ich sukcesach dzięki nauce. Usłyszano słowa wdzięczności za wkład naszych organizacji. Zwieńczeniem spotkania było rozstrzygnięcie konkursu, w którym brali udział beneficjenci szkolenia językowego. Tematem konkursu była przyszłość Ukrainy, a dokładnie „Moja ojczyzna po wojnie”. Wybór 1 i 2 miejsca nie był prosty. Ten zaszczyt przypadł Naszej zagranicznej delegacji. Każdy z pozostałych jurorów mógł odnaleźć cząstkę tego co dla niego najbliższe, przez co wszystkie prace zostały wyróżnione, a ich uczestnicy nagrodzeni. Całe grono beneficjentów otrzymało certyfikaty i osobiste gratulacje z rąk naszych gości. Na Woli obejrzeliśmy jeszcze pracownię do nauki zdalnej oraz zajęć wyrównawczych dla ukraińskich dzieci. Dzięki wsparciu UMCOR udało się stworzyć dziesięć takich przestrzeni w całej Polsce. Mogą się one okazać bardzo przydatne od przyszłego roku szkolnego, w którym to planowane jest wprowadzenie obowiązku edukacji w polskich szkołach dla wszystkich dzieci uchodźców (dotychczas mogły one uczestniczyć w ukraińskiej edukacji zdalnej).

Global EXPO Centrum Targowo-Kongresowe przy ul. Modlińskiej był ostatnim punktem naszej podróży. Do niedawna budynek użyteczności publicznej, hala wystawowa, gdzie odbywały się targi branżowe. Dziś ośrodek zbiorowego zakwaterowania dla ponad 200 uchodźców, którzy ze względu na różne negatywne okoliczności życiowe, swoją pasywność, czy zły stan zdrowia, w tym psychicznego nie mają możliwości podjęcia zatrudnienia i usamodzielnienia się, znalezienia lepszego miejsca do życia. Te trudne i wyjątkowo niesprzyjające zdrowemu rozwojowi warunki to także codzienność dzieci w różnym wieku.

Cel naszej wizyty dotyczył głównie analizy i efektów naszych działań wspieranych przez naszych gości z UMCOR i IOCC. Dzięki ich wsparciu udało nam się stworzyć bezpieczną przestrzeń terapeutyczno - integracyjną dla najmłodszych mieszkańców Global EXPO, w wieku od 6 do 18 lat dorosłym z różnym stopniem niepełnosprawności. Sesje terapeutyczne opierały się na trzech głównych filarach: arteterapii (tu program obejmował: malowanie, tworzenie obrazków z różnych materiałów, koralików, wstążek, tkanin itp., dla wszystkich starszych grup obejmował trudniejsze techniki plastyczne, np. podstawy rzeźby, np. z masy solnej lub innych materiałów), kulturoterapii (tu program obejmował: rozwój kreatywności i aktywniejszych zachowań z wykorzystaniem elementów aktywności kulturalnej takich jak: plastyka, muzyka, ruch – taniec, gimnastyka, twórczość dowolna, łamigłówki, kreatywność) oraz muzykoterapii ( tu program obejmował w szczególności: śpiewoterapię (śpiew jako ekspresja uczuć), improwizację wokalną, instrumentalną i ruchową – rozbudzanie zainteresowania muzyką, naukę pracy w grupie, otwieranie się na innych i współpraca, techniki radzenia sobie ze stresem, zajęcia polirytmiczne i polimetyczne takie jak: koncentracja, koordynacja, pamięć oraz słuchanie muzyki połączone z rysowaniem, redukcją stresu i ćwiczeniami wyobrażeniowymi tj. relaksacją, emocjami, skojarzeniami).

Metody prowadzone przez trzech wyspecjalizowanych terapeutów pozwoliły opracować płynny schemat pracy z podopiecznymi, co zaowocowało postępami w ich zachowaniu i podejściu do sytuacji w której znaleźli się nie ze swojej winy. Poprawiła się ich koordynacja ruchowa, a przede wszystkich komunikacja interpersonalna. Zajęcia miały głównie na celu leczenie problemów interpersonalnych, zaburzeń osobowości i problemów z samoakceptacją, z którą mierzą się ofiary dzisiejszej wojny na Ukrainie. Zwieńczeniem projektu był wernisaż zorganizowany przez koordynatorów projektu, na otwarciu którego obecni byli zagraniczni goście z UMCOR i IOCC, a także przedstawiciele ELEOS Polska. Prace budziły zachwyt. Jedne pokazywały kreatywność i talent drzemiący w uczestnikach, inne odzwierciedlały ich głębokie emocje. Wszystkie tak inne, a jednak tak podobne. Każda z nich piękna.

Wizyta w Centrum okazała się owocnym doświadczeniem i przeżyciem dla każdego z wizytujących. Przytłaczająca rzeczywistość warunków zamieszkujących w nim mieszkańców podkreśla tragizm jakim jest wojna i jej skutki. Ta szara rzeczywistość, z dala od zgiełku, z dala od uwagi, lekko zapomniana stawia przed każdym z nas z osobna pytanie: Za co powinniśmy być wdzięczni w obecnym czasie? Jednocześnie widzimy i przyjmujemy głęboko do naszych serc świadomość, jak bardzo nasza pomoc jest potrzebna. Czujemy jednocześnie olbrzymią wdzięczność dla naszych partnerów z UMCOR i IOCC za wsparcie, bez którego nie bylibyśmy w stanie działać na rzecz naszym podopiecznym.

(MB i MN)